Wat als mijn kind de grootouders niet meer wil knuffelen? Is mijn baby, na weken in een kleine bubbel nu ‘asociaal’? En hoe leg ik mijn peuter uit dat hij plots wél met de buurkindjes mag spelen? Nu de bubbels weer wat groter mogen, krijgen ook de allerkleinsten meer gezichten te zien. Daar hoort een familiepak vreugde bij, maar ook een vragenrondje. Kinderpsychiater Binu Singh (UZ Leuven) is, na haar veelgelezen passage van afgelopen maand over kleine bubbels, nog even terug in Motel Mama. Om het te hebben over iets grotere bubbels. Ze beantwoordt een paar van jullie bezorgdheden.
“Mijn dochtertje (8 maanden) mag weer écht bij de grootouders op bezoek! Hoera! Alleen… het langverwachte weerzien verliep een beetje moeilijker dan gehoopt. Na al die tijd samen is ze heel erg aan me gehecht, en klampt ze zich aan mij vast wanneer ze anderen ziet. En dat gebeurt dus ook telkens ze mijn ouders ziet. Ze huilt en wil hen niet knuffelen. Zou het kunnen dat ze hen niet meer herkent? En kan ik iets doen?” – Mama Nathalie
Binu Singh: “Eerst even wat achtergrond: van zodra ze al wat kunnen kruipen, zijn kinderen beginnen met hun ‘separatieontwikkeling’. Ze ontwaken uit de symbiose tussen moeder en kind (de baby heeft in het begin echt het gevoel dat hij en zijn mama één persoon zijn). Ineens heeft zo’n baby door: ‘Hé, ik ben iemand anders dan mijn mama. Als ik beweeg, beweegt zij niet mee.’ Je baby ontwikkelt dan een interesse in de wereld en in de ander.
Maar tegelijk ontstaat er ook ‘vreemdenangst’, kindjes gaan zich dan vaak vastklampen aan de moeder. Dat komt doordat je baby in symbiose heeft geleerd dat zijn mama de veilige haven is: van daaruit durft hij de wereld te verkennen. Daarom is het leuk dat je kindje nu andere mensen te zien krijgt, zodat hij of zij, op eigen initiatief, eens een cirkel kan proberen te maken. Van mama (de veilige haven) naar een ander, en dan weer terug.”
“Je kindje gaat dus, net op het moment dat zij de grootouders terugziet, door die ontwikkelingsfase. Plakt ze aan jou? Je ouders nemen het best niet te persoonlijk (lacht), want dat is het niet. Wat hen nog kan geruststellen: ze mogen erop vertrouwen dat ook baby’s écht wel herinneringen hebben. En als het contact met de grootouders voor de lockdown intens was, komt dat echt wel terug.”
“Je dochter heeft nu vooral tijd en ruimte nodig. Een oma die haar kleinkind meteen in de armen neemt en platknuffelt? Dat is begrijpelijk, maar niet helpend. Misschien kan ze volgende keer zeggen: ‘oh wat is het lang geleden, ik heb je gemist’, en het kindje op haar eigen tempo tot bij zich laten komen. Het is belangrijk om niet gefocust te zijn op ‘wanneer mag ik haar pakken?’ maar om rustig aanwezig te zijn en contact te maken met de ouders.”
“Ik snap dat het ook voor jou moeilijk is, maar wees zelf als mama, ontspannen. Ga niet krampachtig proberen om je kindje vrolijk op schoot bij de grootouders te krijgen. Geef het tijd en forceer niets, de band herstelt zich heel snel. Wat je wel kan doen, is je kindje thuis naar foto’s van de grootouders laten kijken, en hen benoemen alsof jullie samen een prentenboekje lezen. Dat werkt beter dan hen achter de videochat te zetten. Jonge baby’s hebben daar heel weinig mee. Het beeld beweegt, ze willen interageren. Een foto is prikkelarmer: je toont één beeld, benoemt wie er op te zien is en herhaalt dat af en toe.”
“Ik heb wekenlang tegen mijn tweejarige gezegd dat hij afstand moest houden van de kindjes van onze overburen (zijn favoriete speelkameraadjes). En ook dat hij zijn speelgoed niet met hen mocht delen, wanneer wij aan de ene kant van de stoep zaten te spelen en zij aan de overkant. Nu we wekelijks 10 mensen mogen zien, willen we dit weekend héél graag weer bij de overburen op bezoek. Zal mijn zoon het dan niet gek vinden dat hij nu plots wél samen mag spelen?” – Mama Lien
Binu Singh: “Peuters leven heel erg in het hier en nu. En ze zijn veel flexibeler dan volwassenen. Je zoontje zal er weinig problemen mee hebben om de overgang te maken tussen ‘wat gisteren niet mocht’ en ‘wat vandaag wel mag’. Zeker niet als jij daarbij zelf rustig benoemt “Ja, nu mag het, leuk hè”. We zien dat zelf niet graag onder ogen, maar ouders zijn door de band genomen wel vaker inconsequent naar hun kinderen toe (lacht). Voor peuters is dit dus gewoon een van die inconsequenties. Ze halen hun schouders ervoor op and they move on.”
“Hoe was het eigenlijk voor een pasgeboren baby om zo weinig mensen te zien? Mijn moeder is bang ‘dat ik ons zoontje (2 weken) asociaal heb gemaakt’, doordat we het rustig aan doen en hij voorlopig enkel mensen uit onze eigen, kleine gezinsbubbel zag (ik was er nog niet klaar voor om meer mensen toe te laten). Is dat een terechte angst?” – Mama Eva
Binu Singh: “Hoegenaamd niet. Een pasgeborene heeft helemaal geen behoefte aan een groot sociaal netwerk. Die wil enkel kunnen voelen, ruiken en proeven dat z’n mama dichtbij is. Haar stemkleur herkennen, haar hartslag horen. Een papa of meemama in de buurt, een broer of zus: daar heeft zo’n kleintje echt genoeg aan. Sterker: jonge baby’s die van schoot naar schoot gaan, worden daar alleen maar overprikkeld en verward van. Ze zijn dan constant op zoek naar de mama. Een baby krijgt pas veel later in de ontwikkeling interesse in ‘wie is die ander?’. Nu is hij vooral bezig met zichzelf te reguleren, een dag- en nachtritme te ontwikkelen, zijn temperatuur constant te houden, te leren verteren, tot rust komen, in slaap vallen en troostbaar zijn. Dat is heel wat hé? En dat leert een baby in het bijzijn van zijn hechtingsfiguren. Je zoontje heeft er, zonder al te veel afleidingen in de buurt, net deugd van om dat nu ongestoord te kunnen doen.”
#NOTSPONSORED GEWOON HEEL ENTHOUSIAST
Op het domein van Motel Mama hangen geen reclameborden. Dat is niet per ongeluk zo. Wij willen ons online magazine niet kleuren met flitsende banners, maar enkel en alleen met onze eigen objectieve blik.
We kozen voor een ander model. De gratis journalistiek op Motel Mama wordt dus niet mogelijk gemaakt door advertentie-inkomsten, maar wel door jullie. Dankzij jullie aankopen in onze gift shop kan ons motel blijven draaien. Duizend keer dank daarvoor!
