Bonnie, Torben en Lias. Het zijn drie kleine, lieve baby’s die de afgelopen week werden geboren in een cocon, ver weg van de corona-buitenwereld. Hun ouders vertellen: hoe dat was, waarvoor ze initieel toch wat angstig waren en vooral: hoe veilig ze zich voelden in het ziekenhuis. “Op voorhand was ik bang dat er minder dokters en vroedvrouwen zouden zijn. Het tegendeel bleek waar. Door de rust die er heerste leek het wel alsof ze nu méér tijd voor me hadden”
Als Nina, net mama geworden van Bonnie, hoogzwangere mama’s iets op het hart wil drukken, dan is het wel dat ze de chaosvisioenen van overvolle ziekenhuizen nu meteen uit hun hoofd mogen zetten: “De kraamafdeling is volledig afgesloten van de rest van het ziekenhuis, het is er veilig én je bevindt je er nog steeds in de best mogelijke omstandigheden voor een vlotte bevalling. Echt. De vroedvrouwen en mijn gynaecoloog waren aanwezig om mij door de bevalling te coachen. Op elk mogelijk uur van de dag en de nacht.” Ook Stefanie, ondertussen mama van Lias, was aanvankelijk best angstig over haar bevalling – een geplande keizersnede. Ze wist niet precies hoe het er in het ziekenhuis aan toe zou gaan, en het was vooral die onzekerheid die haar bang maakte: “De angst voor het onbekende. Hoe zal het ziekenhuis eruit zien? Uiteindelijk viel het echt ontzettend goed mee. Ja, de zorgverleners dragen mondmaskers en beschermende kledij. Dat was even bizar om te zien. Maar het went heel snel en het stelde me vooral gerust dat er zo veel voorzorgsmaatregelen worden getroffen. Ik wist: ik ben hier op een veilige plek. Er wordt goed voor mij gezorgd. Ik was eigenlijk vooral dankbaar, niet bang.”
EVENVEEL PERSONEEL, EVENVEEL ZORG
Zou er voldoende verplegend personeel aanwezig zijn? En wat met de artsen? Nina en Bob maakten zich op voorhand wel wat zorgen over de bezetting op de kraamafdeling. Niet nodig, ontdekten ze al snel. Nina: “Het was eigenlijk uitzonderlijk kalm op de materniteit: door de rust lijken het verplegend personeel en de vroedvrouwen nu zelfs méér tijd te hebben voor de herstellende mama’s, de baby’s en voor het begeleiden van de borstvoeding. Wij hebben echt genoten in onze cocon.” Ook Maarten en Karolien verblijven tijdens deze coronatijden op de materniteit, wegens complicaties tijdens de zwangerschap: “Het is hier heel rustig, de gangen zijn leeg. Behalve met de dokter en het verplegend personeel komen we op deze vleugel met helemaal niemand in contact. Maar we worden wel heel intensief opgevolgd, Karolien kan even vaak als anders aan de monitor. Dat stelt ons wel gerust: alle mogelijke voorzorgsmaatregelen worden in acht genomen, maar de werking van de kraamafdeling is hoegenaamd niét veranderd door corona.” Gynaecoloog Dr. Els Dufraimont (Imeldaziekenhuis Bonheiden) vult graag aan: “Vrees alsjeblieft niet dat er te weinig vroedvrouwen of dokters zullen zijn om je bevalling te begeleiden of je te verzorgen. Wij zetten werkelijk alles op alles om jou veilig te kunnen ontvangen en net zo goed als anders te kunnen verzorgen.”
Hoe is het nu op de materniteit? En hoe wordt een kraamafdeling veilig gehouden? Dr. Els Dufraimont leidt je rond in het Imeldaziekenhuis in Bonheiden.
MATERNITEIT OP SLOT
“De kraamafdeling is volledig afgescheiden van de rest van het ziekenhuis. Er is extra aandacht voor voorzorgsmaatregelen en bezoek is niet toegelaten”, vertellen Bob en Nina. En ja, natuurlijk vonden ze dat laatste aanvankelijk heel erg jammer. Je zou voor minder. Heb je eindelijk dat langverwachte, prachtige baby’tje in je armen, kan je het niet eens écht aan de grootouders, tantes of nonkels tonen. Bob: “Maar we begrijpen de maatregel, uiteraard. En we waren er eigenlijk achteraf ook blij om, het gaf ons een heel veilig gevoel dat de materniteit zo goed op slot zit.” Er doken zelfs onverwachte voordelen op. Nina: “Die eerste kraamdagen zonder bezoek, dat betekent ook dat je in alle rust kan genieten van de kennismaking met je kindje, je kan echt aan elkaar wennen. Je krijgt ook meer ongestoorde tijd om eventuele borstvoeding onder de knie te krijgen en je partner hoeft niet voortdurend af en aan te rijden met drankjes, hapjes en suikerbonen voor het bezoek. Voor ons was het wel rustgevend om even weg te zijn van de dagelijkse crisisupdates en in onze eigen, veilige cocon te mogen zitten. En we hadden uiteraard Skype en Facetime, zo konden we Bonnie toch een beetje ‘live’ aan onze familie en vrienden tonen.” Ook Stefanie en haar partner voelden de gewonnen privétijd met Lias aan als een uniek moment om te bonden. Bovendien, zo zegt ze, nam ze nu ook echt de tijd om te herstellen van de keizersnede. Met een stroom bezoekers op de ziekenhuiskamer was dat misschien toch anders geweest. Kate noemt het dan weer “een voorrecht om met z’n drietjes te mogen cocoonen zonder anderen te moeten teleurstellen” en ook Karolien D. blikt terug op een ‘zalige periode’: “Achteraf gezien had ik die eerste dagen helemaal geen behoefte aan bezoek. Ik was nog volop op krachten aan het komen van de bevalling.”
Toekomstige papa Maarten en mama Stefanie vertellen over hun ervaringen op de kraamafdeling.
SNELLER NAAR HUIS? OF NIET?
Kate werd eind maart mama van Torben. Zij maakte zich kopzorgen over de duur van haar ziekenhuisverblijf. “Ik vernam dat we maar één dag in het ziekenhuis zouden mogen blijven. Eén dag?! Dat vond ik echt te kort. Torben is ons eerste kindje, alles zou zo nieuw zijn. En wat dan met borstvoedingsondersteuning? Gelukkig leerden we bij onze aankomst in de verloskamer dat een verkort verblijf slechts een voorstel is, geen regel. Wij kozen ervoor om toch de volle drie dagen te blijven en zo te kunnen genieten van de hulp van de lieve vroedvrouwen.” Gynaecoloog Dr. Annemie De Hondt (OLVZ Aalst) legt uit dat sneller naar huis gaan zeker niet moet, maar wel altijd kan wanneer er zich geen medische problemen voordoen. Die keuze is aan de ouders. Dr. De Hondt: “Maar dan moet je natuurlijk thuis wel voldoende steun krijgen van een zelfstandige vroedvrouw, die zowel mama als baby intensief opvolgt. Stel dat je nog niet in begeleiding was bij een vroedvrouw, dan kunnen we je zelfs in het ziekenhuis nog met iemand in contact brengen. Geen zorgen.”
EEN GOEIE RAAD
Of ze nog wat advies hebben voor ouders die binnenkort, net als zijzelf, een kindje mogen verwelkomen tijdens deze rare coronatijd? Opvallend genoeg klinkt bij alle ouders dezelfde boodschap: dat de omstandigheden écht niet zijn zoals jij het misschien graag had gewild, maar dat dat je ervaring niet hoeft te overschaduwen. Stefanie: “Een bevalling, een kindje krijgen: het blijft ook nu een ingrijpende, levensveranderende ervaring. Daarom heb ik écht geprobeerd om er het beste van te maken. Ik wilde niet dat corona dit prachtige moment voor me zou verpesten.” Ook Nina bleef zich inprenten dat ze het grotere plaatje niet uit het oog mocht verliezen: “Ik wilde de geboorte van mijn eerste en enige kindje niet laten overschaduwen door iets dat ik toch niet in de hand heb. Ik heb geprobeerd om het los te laten. Dat lukte me door de nieuwsupdates niet op de voet te volgen.” Er is ook advies van praktische aard. De regels verschillen per ziekenhuis, maar in het geval van de geïnterviewde ouders, mocht de papa wél op de materniteit blijven slapen. Het is evenwel niet de bedoeling dat er dan over en weer wordt gependeld tussen het ziekenhuis en thuis. Kate: “Voor je vertrekt naar de kraamkliniek: voorzie zeker voldoende spullen, zodat je een tijdje verder kan. En stop je huissleutels nog even binnen bij de buren of geef een reservesleutel aan een familielid, zodat zij voor je huisdieren kunnen zorgen of andere dingen voor je kunnen regelen terwijl jullie in het ziekenhuis verblijven.”
Kan ik nog in bad bevallen? Wat als ik toch vroeger naar huis wil? Dr. Annemie De Hondt, gynaecoloog in het OLVZ Aalst geeft antwoord op de meest gestelde vragen.
